আধৰুৱা প্ৰেমৰ আধৰুৱা অংশ - ১

মোক এটা সহায় কৰিবানে?

কোৱাচোন তুমি মোৰ বিষয়ে কি ভবা?

কোৱাচোন তুমি এইতো কেনেকৈ হোৱাতো বিচৰা?

মইতো মাত্ৰ সপোনহে দেখিব পাৰো|

কিন্তু তুমি, তুমি এখন ছবি অকা তোমাৰ সপোন বোৰৰ|

তুমি ভালপোৱা ৰঙ বোৰেৰে ছবিখন ভৰাই তোলা|

বিশেষকৈ তুমি মোৰ মনত যিখন ছবি আকিছা সেইখন|

মই জানো তুমি কেতিয়াও নোৱাৰা, আৰু তাৰবাবে মই তোমাক দোষো নিদিও, সেই অধিকাৰ মোৰ নাই|

কিন্তু তথাপি মনতোয়ে যে কেতিয়াবা বহুত বিচাৰে|

তুমি প্ৰায়ে এষাৰ কথা কৈছিলা কথাৰ মাজত "লাভ নাই", এতিয়া অনুভব কৰিছো, সচাকৈ জানা লাভ নাই|

বাৰু এতিয়া যে মই কিয় এইবোৰ কৈ আছো, বাদ দিয়া|

কি কৰি আছা এতিয়া, আগৰ দৰে নকবা যে মোৰ কথা ভবি আছা|

আগতে যেতিয়া তুমি তেনেকৈ কৈছিলা কিবা এটা ভল লাগিছিলে, কিন্তু এতিয়া সকলো যান্ত্ৰিকতা যেনহে লাগে|

সেইদিনা কিনো দৈবাত সিহতৰ ঘৰলৈ গলো, তাতহে তোমাৰ কথাতো গম পালো|

নহলেতো তুমি মোক কেতিয়াও নকও বুলিয়ে ভবিছিলা|

বাৰু এতিয়া আৰু তোমাক আগৰ কথাবোৰ কৈ আমনি নিদিও, সেইবোৰ কবলৈ মই অহাও নাই|

মই মাত্ৰ কামবোৰ কিমান আগবাঢ়িছে সেয়াহে এবাৰ খবৰ কৰিব আহিলো|

সেইদিনা সেই ৰূপতোত তোমাক চাবৰ বহুত মন আছে, কিন্তু সেই ভাগ্যও মোৰ নাই|

কি কৰিম, কোম্পেনীৰ চাকৰি, তাতে আকৌ নতুন কৈ সোমাইছো, থাকিব নোৱাৰো, যাবই লাগিব|

বাৰু এতিয়া আহো|

চোৱাচোন ইমান কথা বকিলো, কিন্তু আচল কথাতো কোৱাই নাই, নতুন বৈবাহিক জিৱনৰ বাবে আন্তৰিক শুভেচ্ছা থাকিল, এতিয়া আহো|