চেনেহৰ শীতৰ সেমেকা বৰষুণ

অকণমান আগত এজাক বৰষুণ আহিল,

এজাক চিপচিপীয়া শীতৰ সেমেকা বৰষুণ,

গীত গাইছে প্ৰকৃতিয়ে,

বৰষুণজাকক লগত লৈ সুমধুৰ সেমেকা শীতৰ গীত,

বাহিৰত ঘন কুৱঁলি,

আকাশত দুই-এটি তৰাৰ তিৰবিৰনি,

তৰাবোৰৰ দৰেই তিৰবিৰাইছে মোৰ মন আকাশত তোমাৰ সপোনবোৰ,

ডাঠ কুৱঁলিৰে আৱৰা মোৰ মন,

তথাপি মনিব পাৰিছো তোমাৰ উজলি থকা নীলা চকুজুৰি,

শীতৰ সেমেকা বৰষুণজাকে ম্লান কৰিব নোৱাৰা উজ্বলতা তাত,

শীতৰ কুৱঁলিয়ে ঢাকি ৰাখিব নোৱাৰা সপোন আছে তাত,

এনে এটা সেমেকা শীততে প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল বৰষুণ জাকে,

জীৱন দিয়াৰ প্ৰতিশ্ৰুতি,

মনত আছে জানো তোমাৰ,

পাহৰিলা চাগে তুমি,

সেই সেমেকা শীতত একেলগে জীৱনৰ গীত গোৱা দিনবোৰ,

জীৱন নদীত একেলগে নাওঁ মেলাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়াৰ দিনবোৰ,

শীতৰ সেমেকা বৰষুণজাকে উতুৱাই নিলে সকলো,

তথাপি প্ৰিয় মোৰ শীতৰ সেমেকা বৰষুণজাক,

মোৰ চেনেহৰ শীতৰ সেমেকা বৰষুণজাক..... :)

শীতৰ সেমেকা দিন

আকৌ এটা অৰ্থহীন সেমেকা দিনৰ অন্ত,

শীতৰ সেমেকা দিনবোৰৰ লগত মোৰ সম্পৰ্ক বহু পুৰণি,

তুমি বেয়া পোৱা শীতৰ এই সেমেকা দিনবোৰ,

কিন্তু ই যে মোৰ বুকুৰ আপোন,

শীতৰ সেমেকা দিন,

শীতৰ সেমেকা ৰাতিবোৰে মোক প্ৰেৰণা দিয়ে,

প্ৰেৰণা দিয়ে মোক জীয়াই থকাৰ,

প্ৰেৰণা দিয়ে মোৰ জীৱন গীত গোৱাৰ,

প্ৰেৰণা দিয়ে মোক তোমাৰ অবিহনে জীৱন কটোৱাৰ,

তুমি হয়তো পাহৰি পেলালা শৈশৱৰ কথাবোৰ,

শীতৰ সেই সেমেকা দিনবোৰৰ সৈতে আমি একেলগে ওমলাৰ কথাবোৰ,

কংক্ৰিতৰ মহানগৰীত তোমাৰ অনুভৱবোৰো কংক্ৰিতৰ দৰেই হৈ গৈছে নেকি বাৰু,

তুমি বহুত আগুৱাই গ’লা,

শীতৰ সেমেকা দিনবোৰৰ স্মৃতি এৰি আহিলা আমাৰ সৰু চহৰখনত,

এতিয়াটো তোমাৰবাবে স্মৃতিবোৰ আমাৰ হৈ থকা নাই,

সেইয়া কেৱল মোৰ হৈ ৰ’ল,

সেই শীতৰ সেমেকা দিনবোৰ..... :)

আধৰুৱা প্ৰেমৰ আধৰুৱা অংশ - ২

আচলতে মই তেওক ভাল পাই পেলাইছিলো|

কৰ্ডলেচ ফোনতো লিৰিকি-বিদাৰি আজি আজি লগা আগৰ কথাবোৰ পুনৰ ক’বলৈ ধৰিলে|

তেওৰ মাজত মই নিজকে বিচাৰি পাইছিলো|

এয়া সচা যে তেও মোক কেৱল বন্ধু বুলিয়ে ভাবিছিল যদিও মই কিন্তু তাইক মনে-প্ৰাণে ভাল পাই পেলাইছিলো|

কিন্তু ভালপোৱাতো কাৰোবাৰ ওপৰত জোৰকৈ জাপি দিব নোৱাৰি, তথাপি.....|

    মই তেওক ভাল পোৱাৰ প্ৰস্তাৱ দিলেও তেও গ্ৰহণ নকৰিলে|

আচলতে তেও মোক কেতিয়াও প্ৰেমিকৰ দৃষ্টিৰে চোৱাই নাছিল|

মই তেওৰ বাবে এজন ভাল বন্ধুহে আছিলো|

তেওৰ একেবাৰে ওচৰ চপা প্ৰথম যুৱক মই|

আমাৰ বন্ধুত্ব আগৰ দৰেই থাকিল|

    এদিনৰ কথা, দুয়ো গধুলি নৈৰ পাৰে পাৰে খোজ কাঢ়ি গৈ থাকোতে নাজানো মোৰ মনত কিয় আহিল কথাতো, মই তেওক সুধিলো, তোমাৰ বিয়ালৈ মোক মাতিবানে?

    তেও অকণমান আচৰিত হৈ মোৰ ফালে চাই সুধিলে, এনেকুৱা কথা কিয় কৈছা?

মই কিবা কোৱাৰ আগতেই তেও কলে, কিয় নামাতিম তোমাক! মাতিম|

    তাৰ পিছত বহুত সময় দুয়োৰে মাজত মাতবোল নাই|

কিছু সময় পিছত মই নীৰৱতা ভংগ কৰি কলো, মোক সোধাচোন মই তোমাৰ বিয়ালৈ যামনে নাই|

    তেও কলে কিয় তেনেকৈ কৈছা তুমি?

অকণমান ৰ’বা|

    মই সুধিলো কি হ’ল?

    তেও কলে, এইখিনি কথা মই আগতে কৰবাত শুনিছো, ক’ত শুনিছিলো?

অ’ অ’ চিনেমাত শুনিছো|

এই বদমাছ, মোৰ আগত চিনেমাৰ হিৰ’ৰ ডায়লগ মাৰিব আহিছা|

    মই কলো হয়তো চিনেমাৰ হিৰ’ৰ লগত মোৰ ইম’চন মিলি গৈছে|

    তেও কলে, যোৱা তুমি বৰ দুষ্ট|

এনেকুৱা কথাবোৰ কৈ তুমি মোক কি বুজাব বিচাৰিছা?

ভালপোৱাৰ কথা?

মই কি নুবুজো নেকি?

মই সকলো বুজো, কিন্তু.....|

    নেজানো কি, কিন্তু তেও কিবা এটা কব খুজি ৰৈ গ’ল|

ঠিক এসপ্তাহ মান পিছত মই তেওক লগ পাই আকৌ কলো|

চোৱা কথাবোৰ যিমানেই নোকোৱাকৈ থাকিম সিমানেই কষ্ট পোৱা যায়, বুকুখন খুব বিষায়|

সেয়ে আকৌ এবাৰ কও, "মই তোমাক বহুত ভালপাও"||

আধৰুৱা প্ৰেমৰ আধৰুৱা অংশ - ১

মোক এটা সহায় কৰিবানে?

কোৱাচোন তুমি মোৰ বিষয়ে কি ভবা?

কোৱাচোন তুমি এইতো কেনেকৈ হোৱাতো বিচৰা?

মইতো মাত্ৰ সপোনহে দেখিব পাৰো|

কিন্তু তুমি, তুমি এখন ছবি অকা তোমাৰ সপোন বোৰৰ|

তুমি ভালপোৱা ৰঙ বোৰেৰে ছবিখন ভৰাই তোলা|

বিশেষকৈ তুমি মোৰ মনত যিখন ছবি আকিছা সেইখন|

মই জানো তুমি কেতিয়াও নোৱাৰা, আৰু তাৰবাবে মই তোমাক দোষো নিদিও, সেই অধিকাৰ মোৰ নাই|

কিন্তু তথাপি মনতোয়ে যে কেতিয়াবা বহুত বিচাৰে|

তুমি প্ৰায়ে এষাৰ কথা কৈছিলা কথাৰ মাজত "লাভ নাই", এতিয়া অনুভব কৰিছো, সচাকৈ জানা লাভ নাই|

বাৰু এতিয়া যে মই কিয় এইবোৰ কৈ আছো, বাদ দিয়া|

কি কৰি আছা এতিয়া, আগৰ দৰে নকবা যে মোৰ কথা ভবি আছা|

আগতে যেতিয়া তুমি তেনেকৈ কৈছিলা কিবা এটা ভল লাগিছিলে, কিন্তু এতিয়া সকলো যান্ত্ৰিকতা যেনহে লাগে|

সেইদিনা কিনো দৈবাত সিহতৰ ঘৰলৈ গলো, তাতহে তোমাৰ কথাতো গম পালো|

নহলেতো তুমি মোক কেতিয়াও নকও বুলিয়ে ভবিছিলা|

বাৰু এতিয়া আৰু তোমাক আগৰ কথাবোৰ কৈ আমনি নিদিও, সেইবোৰ কবলৈ মই অহাও নাই|

মই মাত্ৰ কামবোৰ কিমান আগবাঢ়িছে সেয়াহে এবাৰ খবৰ কৰিব আহিলো|

সেইদিনা সেই ৰূপতোত তোমাক চাবৰ বহুত মন আছে, কিন্তু সেই ভাগ্যও মোৰ নাই|

কি কৰিম, কোম্পেনীৰ চাকৰি, তাতে আকৌ নতুন কৈ সোমাইছো, থাকিব নোৱাৰো, যাবই লাগিব|

বাৰু এতিয়া আহো|

চোৱাচোন ইমান কথা বকিলো, কিন্তু আচল কথাতো কোৱাই নাই, নতুন বৈবাহিক জিৱনৰ বাবে আন্তৰিক শুভেচ্ছা থাকিল, এতিয়া আহো|

আধৰুৱা প্ৰেম

মই তোমাক ভাল পাও|

কিমান সেইতো মই নিজেও নেজানো, আৰু মই কেতিয়াও জুখিবলৈও চেষ্টা কৰা নাই|

মাত্ৰ এইতো জানো যে মোৰ জিবনত তোমাৰ প্ৰয়োজন আছে|

তুমি হয়তো নেজানা মই কেতিয়াৰ পৰা তোমাক ভাল পাও, যেতিয়া তুমি স্কুলত পঢ়ি আছিলা তেতিয়াৰ পৰা|

তোমাৰ নিজৰে হয়তো মনত নাই, তুমি প্ৰথম যেতিয়া চাদৰ-মেখেলা পিন্ধি স্কুললৈ গৈছিলা তোমাক কেনেকুৱা লাগিছিলে|

কিন্তু মোৰ তোমাৰ সেইদিনাৰ ছবিখন সম্পুৰ্ণ স্পস্তকৈ মনত আছে, যেন কোনোবা সৰগৰ পৰী আৰু সেয়াই চাগে মোৰ অবুজ ভালপোৱাৰ আৰম্ভনি|

তেতিয়া ভালপোৱা কি মই জনা নাছিলো|

মাত্ৰ এইতো জানিছিলো যে এজনী ছোৱালী আছে যিজনিক দেখাৰ লগে লগে এনেকুৱা অনুভব হৈছিল যেন বিশাল মৰুভুমিৰ মাজত এখনি পানিৰে ওপচি থকা নৈ, যেন পূৰ্ণিমাৰ আকাশৰ উজ্বল শীতল জোনটি, আৰু যে কিমান ভাল লগা অনুভব হৈছিল মই ভাষাৰে বুজাব নোৱাৰো|

তাৰ পিছৰ সময়বোৰ কেনেকৈ পাৰ হৈ গল মই গমেই নেপালো|

তুমি যিদিনা স্কুললৈ নগৈছিলা, সেইদিনা তোমালৈ বাত চায় থকা, প্ৰাৰ্থনাৰ সময়ত সকলোৰেপৰা চকু বচায় তোমালৈ চোৱা, স্কুল ছুতিৰ পিছত তোমাৰ পিছে পিছে আহিবলৈ জোৰেৰে চাইকেল চলাওতে চাইকেলৰ পৰা পৰা, তুমিতো সেইবোৰ নেজানা|

কিমান যে গুনা-গথা কৰিছিলো ৰাতি ৰাতি উজাগৰে থাকি|

এতিয়া ভাবিলে বহুত দুখ লাগে, কষ্ট হয়, কব নোৱাৰাকৈয়ে চকুলো বৈ আহে|

এনেকৈ হাহি-কান্দোন, দুখ-কষ্ট, তোমাৰ লগত যড়িত কিছুমান মধুৰ স্মৃতিৰ সহায়ত সময়বোৰ পাৰ হৈ যাব|

প্ৰতি পল, প্ৰতি মুহুৰ্ত, প্ৰতি দিন তুমি মোৰ মনত আছা, মোৰ মগজুত, মোৰ আত্মাত আছা, সদায়ে থাকিবা|

সকলো সময়তে মই তোমাক মনত ৰাখিছো, তোমাক পূজা কৰিছো, তোমাক ভগৱানতকৈও বেছি ভাল পাইছো|

মই ভয় কৰো তোমাক হেৰুৱাবলৈ, তোমাৰ পৰা আতৰি থাকিবলৈ, যদি তুমি মোৰ নোহোৱা সেইতো কথালৈ|

মই সচাকৈয়ে তোমাৰ পৰা আতৰি থাকিব নোৱাৰো|

মই এইতো নকও যে তুমি নহলে মই মৰি থাকিম, কিন্তু জীয়াইতো থাকিব নোৱাৰিম|

মাত্ৰ এটা ছাবি দিয়া পুতলা হৈ পৰিম|

মোৰ আবেগ, অনুভুতি সকলো পুৰি ছাই হৈ যাব|

তথাপি তুমি যি বিচাৰিছা সেয়াই হব|

মাত্ৰ যোৱাৰ আগত এবাৰ মই তোমাক চাব বিচাৰো, অকণমান সময় তোমাৰ লগত কটাব বিচাৰো|

এই স্মৃতি খিনিৰ লগতে মই ওৰেতো জিবন কটাই দিম, আৰু কেতিয়াও তোমাক আমনি নকৰো, কেতিয়াও তোমাৰ সন্মুখত দেখা নিদিও|

তুমি দিবানে বাৰু মোক তোমাৰ অমূল্য জিবনৰ কেইটামান মূল্যৱান মুহুৰ্ত?

মোৰ কবলগীয়া নাই

মই কেতিয়াও বতাহৰ লগত যোৱা নাই|

মাত্ৰ বতাহে যিফালে লৈ যাব বিচাৰিছে সেইফালেই গৈছো|

কেতিয়াবা তোমাৰ ফালে|

তোমাৰ মনৰ দুৱাৰখন খোলা আছে বুলি|

আৰু নেদেখা নুবুজা বহুত কিবা কিবি আছে বুলি|

তুমি অহাৰ আগতে মই বহুত উৰিব চেষ্টা কৰিছিলো|

কিন্তু সফল হব পৰা নাছিলো|

উৰিবলৈ ডেউকা পোৱা নাছিলো|

যেতিয়া তুমি মোৰ জিৱনলৈ আহিলা, মোৰ গোটেই জিৱন সলনি কৰি পেলালা|

তুমি মোক আকাশখনিলৈ লৈ গলা|

মোক উৰিব শিকালা|

তোমাৰ বাবে মই বলিয়া হৈ পৰিলো|

এনেকুৱা লাগিল যেন তোমাৰ দুচকুতেই মোৰ পৃথিৱী|

তোমাৰ দুচকুত মই নিজকে হেৰুৱাই পেলালো|

তোমাৰ পৰা মই দুৰত থাকিব নোৱাৰো|

এনেকুৱা অনুভব হ’ল যেন তুমিও মোৰ মৰম বিচাৰিয়ে আহিছা|

মই তুমি জনাতো বিচাৰো যে মোৰ জিৱন আকাশ কেৱল তোমাৰ বাবে|

মই তোমাৰ কথাত কি অনুভব কৰো|

কিন্তু কেতিয়াবা এনেকুৱা লাগে যেন তোমাৰ জানিবৰ আগ্ৰহ নাই|

তুমি মোক কিছুমান এনেকুৱা বস্তু দেখুৱালা|

যিতো মই আগাতে কেতিয়াও দেখা নাছিলো, মাত্ৰ শুনিছিলো|

কিন্তু তুমি মোক তাৰ সত্যতাৰ প্ৰমান দিলা আৰু মোক বিশ্বাস কৰিবলৈ বাধ্য কৰালা|

তথাপি মই তোমাক কেতিয়াও প্ৰশ্ন নকৰো|

মাত্ৰ কব বিচাৰো মই তোমাক ভলপাও তুলনাহীন, অজস্ৰ, অপাৰ|

আৰু মোৰ কবলগীয়া নাই|

শীতৰ সেমেকা বৰষুণ

অচিনাকী চহৰ,

অচিনাকী মানুহ,

অচিনাকী ৰাতি,

আৰু ইয়াৰ মাজত,

এজাক শীতৰ সেমেকা বৰষুণ,

কিন্তু বৰষুণ জাক মোৰ অচিনাকী নহয়,

সকলোবোৰ অচিনাকীৰ মাজতো নাজানো কিয় বৰষুণ জাক চিনাকী মোৰ,

চাগে ম’ই অকলশৰীয়া বুলি জানি,

মোৰ বাবেই নামি আহিছে,

আকাশৰ পৰা ধৰাৰ বুকুলৈ,

বহুতৰ বাবে বৰষুণ জাক আপদীয়া,

এই শীতত বৰষুণ জাকে কিছুমানক বাৰুকৈয়ে আমনি কৰিছে,

কিন্তু বৰষুণ জাক যে মোৰ বুকুৰ আপোন,

মোৰ অকলশৰীয়া শীতৰ সেমেকা ৰাতিবোৰৰ লগৰী,

মোৰ শুকান বুকুত মৰুৰ মাজৰ বোৱতী নৈ,

মোৰ জীৱনৰ শুকান ধাৰৰ সঞ্জীৱনীস্বৰূপ,

শীতৰ এই সেমেকা বৰষুণ জাক..... :)