জোনাকী বাট

যোৱা ৰাতি জোনজনীক আকৌ দেখিলো,
বহুদিনৰ পিছত,
অজস্ৰ তৰাৰ ভিৰৰ মাজতো অকলশৰীয়া,
তথাপি যেন সুখী,
জোনাকৰ পোহৰ বিলোৱাৰ অপাৰ হেঁপাহেৰে ওলাইছিলহি,
চপৰা-চপৰ ডাঁৱৰবোৰে ঢাকিব খুজিছিল জোনজনীক,
সকলো বাধা নেঁওচি জোনাকৰ পোহৰ বিলাইছে মাথোঁ জোনজনীয়ে,
ফাগুনৰ বতাহৰ লগত উৰি অহা ধুলিয়ে ধুসৰ কৰিব নোৱাৰাকৈ,
ফাগুনৰ শুকান আকাশখন উজ্বলাই তুলিছেহি জোনাকেৰে,
মাথোঁ সকলোকে আগুৱাই লৈ যাবলৈ বুলি,
জোনাঁকী বাটেৰে,
আজি সাৰে আছো আকৌ জোনজনীক চোৱাৰ হেপাঁহেৰে,
ৰৈ আছো জোনাকী বাট জোনাকী হোৱালৈ,
জোনজনীৰ পোহৰত জোনাকী বাটেৰে তোমাৰ সৈতে আগুৱাবলৈ,
জোনজনীয়ে ডাঁৱৰ ফালি ওলাই অহাৰ দৰেই,
তুমি আহিবা তোমাৰ মুখমণ্ডলত উৰি থকা চুলি টাৰি গুচাই,
মোৰ মন আকশ উজ্বলাবলৈ,
মোৰ জীৱন বাটৰ জোনাকী সঙ্গী হ’বলৈ.....