আধৰুৱা স্মৃতি - ১৬

তুমি কথা নকলেও দুখ নকৰো|
মোক নামাতিলেও বেয়া নাপাও|
সেই অধিকাৰ মোৰ কাহানিও নাছিল আৰু নাই|
তোমাক অন্ধকাৰৰ পাতালৰ পৰা তুলি আনিব নোৱাৰাৰ ব্যৰ্থতাই মোক হতাশ কৰিছে|
তথাপি মনে বিচাৰে তোমাৰ মুখৰ অকণ হাঁহি|
তোমাৰ নিৰ্বাক নিস্তেজ উদাসীনতাই বৰ কষ্ট দিয়ে|
তাছপাতৰ ঘৰৰ দৰে ছিগি যাবলৈ নিদিবা আমাৰ জীৱনৰ এই বান্ধোন|
মোৰ প্ৰতি যদি বিৰাগ জন্মে ম’ই তোমাৰ পৰা নিজেই আতৰি আহিম|
অকণো দুখ নাপাও যদি তুমি তাতেই সুখী হোৱা|
কিয় যে লগ পালো তোমাক|
মোৰ সৈতে মিল আছিল|
সুখতো ম’ই, দুখতো ম’ই|
তোমাক লগ নাপালেই ভাল আছিল|
তোমাৰ বাবে একো কৰিব নোৱাৰিলো|
কেৱল তোমাৰ চকুপানী দেখি নিৰলে কান্দিব পাৰো|
দহি দহি নিজক সুধিব পাৰো কিয় ম’ই তোমাক পোহৰ দিব নোৱাৰিলো|