আধৰুৱা স্মৃতি - ১২

সৰু চহৰখনলৈ বুলি ওলাইছো আজি|
মনটো কিছু গধুৰ যেন লাগিছে|
শুনিছো আইতাৰ হেনো অসুখ বেছি হৈছে|
দেউতাৰ ফোনটো পোৱাৰে পৰা বিভিন্ন চিন্তাই মনটো আগুৰি ধৰিছে|
কিমান যে মৰমীয়াল আইতা.....?????
সদায় ৰাতিপুৱা গা মুৰ ধুই ৩ কি:মি: আতৰৰ হৰগৌৰী মন্দিৰলৈ গৈছিল খোজকাঢ়ি|
সকলোৰে মঙ্গলৰ বাবে ভগাৱানৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা জনাইছিল|
তাকে দেখি ককাদেউতাই আইতাক কৈছিল তোমাক মন্দিৰ যাবলৈ মটৰগাড়ী এখন কিনি দিম|
বচ্ আৰু কি! ককাদেউতাৰ কথা মতেই কাম|
গাড়ী কিনিম বুলি কৈছে যেতিয়া কিনিবই|
এসপ্তাহ পিছতেই বেঙ্কৰ পৰা ঋণ লৈ গাড়ী আনি আগফালৰ চোতালত থিয় কৰাইছিল|
বগা ৰঙৰ ফিয়েট গাড়ী|
ঘৰৰ সকলোৰে মনত উখল-মাখল লাগিল|
আটাইতকৈ বেছি আইতাৰ|
কাৰখানাৰ বৰাবাবু ককাদেউতা|
কাৰখানাৰ ৰেছিডেন্সিয়েল কলনীৰ প্ৰথম গাড়ী বৰাবাবুৰ|
বচ্ আৰু কি.... লগৰীয়াৰ মাজত মোৰ ডিমাণ্ড বাঢ়ি গৈছিল|
আইতাৰো কষ্ট কম হৈ গ’ল|
ককাই সদায় ৰাতিপুৱা আইতাক গাড়ীত বহুৱাই মন্দিৰলৈ লৈ গৈছিল|
সেইটো যেন ককাৰ নিয়মিত কৰ্তব্য|
দিনবোৰ আনন্দৰে ভৰি পৰিছিল|
কিন্তু সেই আনন্দৰ পজাঘৰ জানো কৰ পৰা এজাক বলিয়া বতাহ আহি উৰুৱাই লৈ গ’ল|
কাৰখানা বন্ধ হৈ গ’ল এদিন|
বৰ বিশেষ জনা নাছিলো|
ডাঙৰৰ মুখত শুনিছিলো মালিকে হেনো কাৰখানা বন্ধ কৰি দিছে|
যাৰ বাবে বহুত হুলুস্থুল হ’ল|
কাৰখানাৰ কৰ্মচাৰীয়ে থানাত গোচৰ দিলে মালিকৰ বিৰুদ্ধে|
মালিকেও কৰ্মচাৰীৰ বিৰুদ্ধে|
গোচৰ গৈ কোৰ্ট পালে|
কাৰখানৰ কৰ্মচাৰীবোৰৰ অৱস্থা বেয়াৰফালে ঢাল খালে|
সকলোৰে দুবেলা দুমুঠি যোগাৰ কৰাটো কঠিন হৈ পৰিল|
ককাদেউতাৰ জমাৰ ধনেৰে আৰু দেউতাৰ সৰু চাকৰিটোৰে আমি যেনেতেনে চলি আছিলো|
আইতা আৰু মায়ে যেনেকৈ যিমান পাৰে কলনিৰ মানুহবোৰক সহায় কৰিছিল|
শেষত ককাই সেই কঠোৰ সিদ্ধান্তটো ল’লে|
এদিন ৰাতিপুৱা আইতাক ক’লে মই গাড়ী বেচিব ওলাইছো|
এতিয়া ঋণৰ কিস্তি দিয়া অসম্ভৱ|
আইতাই একো নকলে, বচ্ চাদৰৰ আচলেৰে চকুলো মচিলে|
আইতাই মন্দিৰলৈ যাবলৈ এৰি দিলে|
আইতাৰ দেহাও পৰি আহিল আৰু বিচনাখনকে সাৰথি কৰি ললে|
বহুত চিকিত্‍সা কৰা হ’ল, পৰীক্ষা কৰা হ’ল|
কিন্তু কতো একো বেমাৰ হ’লে ধৰা নপৰিল|
লাহে লাহে চিকিত্‍সা কৰিবলৈ এৰি দিলে সকলোৱে|
সুদীৰ্ঘ ৬টা বছৰ পাৰ হৈ গ’ল তেনেকৈ|
আইতাৰ হ’লে বেমাৰ ভাল ন’হল আৰু কোনেও ক’বও নোৱাৰিলে কি বেমাৰ হৈছে|
হঠাতে এদিন ৰাতিপুৱা ঘৰত হুৱা-দুৱা লাগিল|
মই তেতিয়া বিচনাত, সাৰ পাই ঘড়ীটোলৈ চালো, ৭.৩০ বাজিছে|
বাহিৰলৈ ওলাই আহি মাক কি হৈছে সুধিলো|
মায়ে ক’লে ৰাতিপুৱাৰে পৰা ককাদেউতা হেনো ঘৰত নাই|
আনদিনা ৰাতিপুৱা আগফালৰ বাৰাণ্ডাত বহি থাকে|
কিন্তু আজি নাই, কোনেও কতো দেখাও নাই|
দেউতা আৰু ওচৰ-চুবুৰীয়া দুজনমানে গোটেই কলনীখনত ককাক বিচাৰিলে|
কিন্তু কোনেও কতো ক’কাক দেখা নাপালে|
শেষত দেউতাই থানাত নিৰুদ্দেশৰ গোচৰ এটা দিবলৈ বুলি ক’কাৰ পুৰণি ফটো এখন পকেটত লৈ ওলাই গ’ল|
এঘণ্টামান পিছত দেউতা ঘূৰি আহি ক’কা আহি পাইছে নেকি সুধিলে|
মায়ে থোকা-থুকি মাতেৰে নাই বুলি কলে|
তেতিয়া আমি সকলো আইতাৰ বিচনাৰ ওচৰত বহি আছিলো|
এনেতেই আগফালৰ চোতালত গাড়ী এখন ৰোৱা শব্দ শুনি দেউতা ওলাই আহিল|
বাহিৰত ক’কাৰ মাত শুনি আমিও লগে লগে বাহিৰলৈ ওলাই আহিলো|
আটাইবোৰে ক’কাক ক’ত গৈছিল সুধিলো|
ক’কাই কোনো উত্তৰ নিদিলে আৰু সকলোকে ৰৈ থাকিবলৈ ইংগিত দি ভিতৰলৈ সোমাই গ’ল|
অলপ সময় পিছত দেখিলো ক’কাই আইতাক দুবাহুত ধৰি বাহিৰলৈ উলিয়াই আনিছে|
দেউতাৰফালে চাই ক’লে, কৰাখানাৰ গোচৰটোত আমি জিকিলো|
আঠদিনমান আগতে টকা খিনিও পালো|
আইতাক আগফালে ৰখাই থোৱা গাড়ীখনলৈ আঙুলিয়াই দেখুৱালে|
আৰু ক’লে, তোমাৰ পছন্দৰ বগা ৰঙৰ ফিয়েট গাড়ী|
ব’লা হৰগৌৰী মন্দিৰৰ পৰা আহো..... :)

আধৰুৱা স্মৃতি - ১১

অফিচৰ পৰা আহি কোনোমতে ভাত কেইটা পেটত পেলাই লৰালৰিকৈ ষ্টেচনলৈ বুলি ঢাপলি মেলিলো|
সৰু চহৰৰ লৰা মই|সৰু চহৰখনলৈ বুলি ওলাইছো আজি বহুদিনৰ পিছত|
দিনটোৰ শেষৰ ৰেলখন কোনোমতে পালো|
বহিবলৈ আসন নাই, তথাপি সৰু চহৰখনলৈ যোৱাৰ আনন্দই দিনটোৰ ভাগৰখিনি পাহৰাই পেলাইছে|
মোৰ মৰমৰ সৰু চহৰখন, প্ৰথম জীৱন পোৱাৰ সৰু চহৰখন|
তোমাৰ ভালপোৱাৰ প্ৰথমজাক বৰুষুণত তিতাৰ সেই সৰু চহৰখন|
সৰু চহৰখন আজি আৰু সৰু হৈ থকা নাই|
কংক্ৰিতৰ বিশাল অট্টালিকাবোৰে যেন গ্ৰাস কৰিব ধৰিছে সকলো|
ৰাতিপুৱাৰ শেৱালীৰ গোন্ধ আতৰি ভাহি আহে বিভত্‍স দুৰ্গন্ধ|
ভালপোৱাৰ বৰষুণ নিদিয়ে তাত আজিকালি|
তাহানিৰ ভালপোৱাৰ বৰষুণ, ভালপোৱাৰ শীত, ভালপোৱাৰ বসন্ত নাহে সৰু চহৰখনলৈ|
মা-দেউতাৰ গালি খোৱা দিনবোৰ, ডেকা ছাৰৰ খংত চকু ৰঙা কৰি কোবাবলৈ চোছা লোৱা দিনবোৰ|
ভালদিন আছিল সেইবোৰ, জানো ক’ত হেৰাই গ’ল|
এতিয়া চাগে সৰু চহৰখনত ৰাসৰ প্ৰস্তুতি চলিছে পূৰ্ণগতিত|
মনত পৰে জানো তোমাৰ তেতিয়াৰ ৰাসৰ আনন্দস্মৃতিবোৰ?
যৌবনৰ দুৱাৰদলিত ভৰি থৈ ৰাসলীলাৰ আনন্দত আত্মহাৰা হৈ পৰা দিনবোৰ |
প্ৰথম ভালপোৱাৰ পৰশ লগা তোমাৰ উন্মুক্ত বুকুৰ ভিতৰৰ খলকনি|
তিলতিলকৈ বুকুৰ মাজত বাঢ়ি অহা মৰম নদীৰ পাৰ ভাগি যাব বিচাৰে|
পাৰ ভাগি যাব বিচাৰে মাথো তোমাৰ মন সাগৰত বিলীন হ’বলৈ|
তুমি জানো বুজা নাছিলা তিৰবিৰাই থকা দুচকুৰ ভাষা?
শীতত কপি থকা দুটি ওঁঠৰ মৌনতা|
তোমাৰ চকুলৈ চাব ভয় লাগিছিল|
জানোছা ধৰা পৰি যায় মোৰ দুচকুৰ চঞ্চলতা|
আজি আৰু সেই উত্‍কণ্ঠা আনন্দ নাই|
আছে মাথোঁ নিষ্ঠুৰ বাস্তৱতা|
যন্ত্ৰৰে আৱৰা পৃথিৱীত যান্ত্ৰিক সকলো|
শেৱালীৰ সুবাস লোৱাৰ আজৰি আৰু আজি কৰোৰে নাই|
ভালপোৱাৰ মাদকতা বন্দী মাথোঁ ঘড়ীৰ কাটাত|
বসন্তৰ ৰ’দালি নিয়ন্ত্ৰিত হয় শীত-তাপ নিয়ন্ত্ৰণ যন্ত্ৰত|
সলনি জীৱন নদীৰ সকলো ঘাট, নাৱৰ নাৱৰীয়া, সহযাত্ৰী|
সলনি নহয় মাথোঁ মোৰ জীৱন সোতৰ গতি|
কেতিয়াবা ভাবো তোমাৰ দৰে ময়ো হৃদয়হীন হ’ব পৰা হ’লে.....